cövr

is. <ər.> Cəfa, zülm, əziyyət; incitmə, üzüntü. Fəqirə aid olan föhşü, cövrü, zülmü, cəfanı; Böyükdə, zorbada, bəylərdə, xanda görməli imiş. M. Ə. S.. Nola qəlbim, anam kimi ananın; Hər cövrünə, hər nazına dayana. B. V.. Cövr eləmək (etmək) klas. – incitmək, əzab vermək, əziyyət vermək, cəfa vermək, üzüntü vermək. Yar cövr etməz mana əğyar təlim etmədən; Billah, əğyar eyləyən ehsanı yar etməz mana. F.. Səndən savayə cövr eləməz yar, ey könül; Netdin ki, sən bu lütfə səzavar olmusan? S. Ə. Ş.. Ol qədr cövr et mənə, ah etmək imkan olmasın! M. Ə. S.. Cövrünü çəkmək – hər əzabına dözmək, hər dərdinə, əziyyətinə qatlaşmaq. <Qurbani:> Bir gör fələkin dövrünü; Mən çəkmişəm çox cövrünü. . «Qurbani». <Məşədi Cahangir:> Sənin cövrünü hər yerdə lələşin çəkib, çəkəcək! M. C..